Annemin zamanında binbir emek harcayarak ördüğü salon takımını hiç kullanamadım. Bu sebepledir ki uzun süredir varlığını bile unutmuştum. Gelin görün ki günün birinde, çeyiz sandığımda bekleyen bu el emeği göz nuru dantelim Duru'nun eline geçti. Geçince hemen sırtına kanat olarak taktı ve kafasına da güzel gözlü Betül ablasının verdiği tacı yerleştirdi. Bu haliyle tam bir meleğe benziyordu. Bir sağa bir sola yuvarlandı durdu beyaz melek. Öyle mutlu oldu ki bu durumdan uykuya daldı hemencecik. Bende onu bu tatlı haliyle fotoğrafladım. Tatlı rüyalar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder